1. De 12 jaar oude ik heeft een verhaaltje bedacht
Welkom! Dit is de eerste echte post in de blogserie waarin ik je meeneem in mijn avontuur ‘van verhaal naar boek.’
Terwijl ik dit schrijf, zitten we al zo rond stap 8/9, maar daar voorafgaand is er natuurlijk wel al het een en ander gebeurd. Het is dus tijd om helemaal terug te gaan naar het begin. Maar dan komen we gelijk bij de vraag: waar is het eigenlijk allemaal begonnen?
Jammer genoeg durf ik niet met zekerheid te zeggen wanneer het allemaal precies begonnen is. Ik ben al heel wat jaren bezig met dit verhaal en kan nergens terugvinden of me herinneren wanneer ik precies ben begonnen met schrijven. Wel kan ik vertellen dat de allereerste versie van het verhaal af was op 16 april 2012. Ja, ik was natuurlijk super trots op het feit dat mijn verhaal af was, dus die datum moest genoteerd worden toen de tijd!
Ik kan me ook nog goed herinneren dat ik in groep 8 op school druk bezig was met het maken van een cover voor mijn eigen verhaal. Zie de foto hieronder. Ik was vooral trots op het haar, hoe kan het ook anders…
Ik wil je bij deze graag kennis laten maken met het verhaal van toen: ‘Anders!’ En ja, het uitroepteken was een belangrijk onderdeel van de titel. Ik schreef toen letterlijk elke zin met een uitroepteken. Vraag me niet waarom, ik heb werkelijk geen idee.
Anders was een verhaal bestaande uit 8 hoofdstukken en telde in totaal 30 pagina’s. De hoofdpersoon waar het allemaal om draaide: Dustin. Dustin was 21 jaar en een GMOKU. Oftewel: een Gevoel Met Oog Kleur Uiter. En ja, daar was de 12 jarige ik heel erg trots op! Dat had ik namelijk bedacht, vet cool natuurlijk!
Een GMOKU uit zijn gevoelens door middel van de kleur van zijn ogen. Dit betekent dat wanneer Dustin zich normaal voelde, zijn ogen de kleur groen hadden. Maar zodra hij boos werd en de controle verloor, kleurden zijn ogen fel rood! Zo had ik aan 10 verschillende gevoelens een kleur gekoppeld die Dustins emoties weergaven.
Dustin had erg veel moeite zijn emoties onder controle te houden en zo dus ook de kleur van zijn ogen. En niemand mocht natuurlijk weten wat Dustin was, want wanneer zijn ogen rood kleurden en hij de controle verloor, was iedereen in zijn buurt in gevaar. Alles wat Dustin wilde, was een normaal leven en een normale jongen zijn. En om dit te bereiken, moest Dustin zijn krachten leren beheersen…
Dat is zo’n beetje waar het verhaal dat ik toen geschreven heb, over ging. Natuurlijk is het verhaal dat binnenkort uitgegeven gaat worden heel anders! Maar het moraal van het verhaal van toen, zit nog altijd in het verhaal van nu.
Dus dat is waar het allemaal is begonnen. Zo’n zes en half jaar geleden schreef ik een verhaal. En dat verhaal heeft de basis gevormd voor het boek dat binnenkort zal worden uitgegeven!
Blog nummer 2 zal snel volgen. Deze gaat over wanneer ik het verhaaltje 2 jaar later teruglees en denk dat ik het wil herschrijven! Aankomende woensdag zal hij online komen.
Wil je verder meer weten over mijn boek? Ga dan naar het menu en zoek voor ‘Mijn boek.’
Liefs, Stéphanie